Er zijn meerdere factoren die samenkomen, maar mijn echte interesse in dit prachtige vak ontstond toen onze dochter Flore werd geboren. Ik was volledig overweldigd en leefde op een roze wolk vol confetti en liefde. Die gebeurtenis vond ik zo intens mooi en bijzonder: ik was moeder geworden. Mijn nieuwsgierigheid naar de bevalling groeide. Gelukkig had ik veel foto’s, maar stiekem wilde ik meer. Ik wilde de details weten, de emoties zien en opnieuw voelen hoe alles was gegaan. Ik wilde keer op keer terug naar dat ene moment, maar ook mijn trots delen met iedereen. Ergens voelde ik een vuurtje branden—ik wilde zelf iets betekenen in de geboortezorg.

Heel even twijfelde ik of ik zelfs verloskundige wilde worden. Maar het medische aspect stond te ver van me af. Mijn talenten liggen vooral op het creatieve en sociale vlak. Toen kwam het idee: geboortefotograaf. Dat was wat ik wilde doen. Ik voelde diep vanbinnen dat dit mijn pad was. Na het volgen van verschillende cursussen, coaching en het aanschaffen van de benodigde apparatuur begon mijn avontuur. Ik mocht in het begin mee met een vriendin die verloskundige is, en zo kon ik op een vertrouwde manier kennismaken met een echte bevalling. Het was ontzettend bijzonder. Binnen korte tijd kreeg ik al veel aanvragen. Ik maakte zoveel mee: bevallingen in ziekenhuizen, thuisbevallingen, maar ook bevallingen van baby’s met een moeizame start. Eén ding kwam telkens weer terug: de enorme waarde van de foto’s.

Ouders die met tranen in hun ogen samen met mij terugblikken op dat bijzondere moment. Het verwerken van de bevalling en met trots kunnen terugkijken op wat ze hebben meegemaakt. Hierin voelde ik me sterk, en mijn hart maakte elke keer een sprongetje als ik iets voor anderen kon betekenen. Deze rol past perfect bij mij. Het smaakte naar meer; het maakte me enthousiast en nieuwsgierig.