Op mijn 17^de stapte ik voor het eerst de verloskamer binnen en zag mijn eerste bevalling. Die eerste bevalling was een eyeopener. Een wervelwind van emoties en wonderen die me nooit meer los zou laten. Vanaf dat moment wist ik: dit is wat ik wil doen. Mijn liefde voor geboortefotografie ontvlamde direct. Terwijl ik mijn rijbewijs haalde om door heel Nederland (en zelfs België) te kunnen crossen voor geboortes, groeide de passie voor dit vak steeds groter.

Zelf ben ik inmiddels ook een trotse moeder van twee prachtige kinderen, Fynn & Mia. Ook ik heb zelf ervaren hoe waardevol het is om je bevalling vast te laten leggen.

​Onze zoon Fynn kwam na een lange zwangerschap vol complicaties ter wereld. Ik koos er (uiteraard) voor om een geboortefotograaf in te schakelen. Als ik door de foto’s blader, voel ik direct weer de kracht en de liefde die de fotograaf vastgelegd heeft, midden in de onzekerheid en de storm aan emoties die zo’n bevalling toch ook met zich meebrengt. Zo kostbaar!

Bij de geboorte van onze dochter Mia was het een ander verhaal. Doordat ik besmet was met het coronavirus kon er geen fotograaf aanwezig zijn. Ik was te ziek en mijn leven hing samen met die van onze dochter aan een zijde draadje. Vanwege het virus heb ik grote gaten in mijn geheugen, gaten die nu niet opgevuld worden door foto’s. En hoewel mijn dochter het mooiste geschenk is dat ik me kon wensen, besef ik dus des te meer de onschatbare waarde van die beelden die ik nu mis.

Beide ervaringen hebben me gevormd tot de geboortefotograaf die ik vandaag de dag ben. Hun geboortes waren allebei uniek en vol emoties. Van vreugde tot angst, van liefde tot verdriet. En hoewel ik bij mijn eigen geboortes niet achter de camera kon staan, besef ik nu als geen ander de waarde van die beelden én van de aanwezigheid van een geboortefotograaf.